De laatste loodjes...
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Paul en Kim
13 Augustus 2008 | Maleisië, Kota Kinabalu
Ook de afgelopen dagen hebben wij niet stilgezeten.. (naja soms wel, als je bijvoorbeeld 2x een nachtbus pakt). Maar dat volgt later....
Afgelopen vrijdag was onze laatste dag van onze duikcursus, waarbij we beide ons duikbrevet hebben gehaald. Tijdens de duiken deze dag hebben we veel mooie dingen gezien, onder andere de meest giftige vis ter wereld: de "stonefish". Hij lijkt op een steen, en valt hierdoor dus niet op, maar gelukkig zag onze instructeur hem en konden wij hem ook eens goed bekijken. Sowieso gaaf om te zien wat er zich allemaal afspeelt rond het koraal.
's Avonds hebben we wat gegeten met Jasper en genoten van de live muziek... Altijd gezellig!
De dag erna zijn we met een bootje naar een eiland gegaan hier in de buurt: Pulau Manukan. Witte stranden, turqoise zee, tropische vissen, veel chinezen en een felle zon: HEERLIJK! Dat de zon fel was, hebben we wel gemerkt.. We zijn beide verbrand (ondanks factor 50) en hebben dit nog enige tijd gevoeld. Ik (Kim) ben nu dus ook aan het vervellen, erg jammer, maar niks aan te doen!
Zondagochtend zijn we met de bus vertrokken naar Kinabalu National Park waar we 's middags zijn aangekomen. We hadden van te voren een een kamer geboekt in een "mountain lodge" wat ongeveer 20min lopen buiten het park zou liggen. Dit klopte inderdaad, alleen hadden ze er niet bij vermeld dat dit ongeveer alleen maar steil omhoog zou zijn! Sjezus... dit was ff zwaar, maar uiteindelijk zijn we er gekomen. We werden opgewacht door Harry (en dat was ook het enige wat ie kon zeggen, waarvan wij de betekenis snapte "me Harry".). Zo vroegen we bijvoorbeeld of er nog meer mensen in dit huis zaten.. Harry zei natuurlijk: "Yes", nou mooi niet dus... zaten we daar Oki en Doki op reis.
Nadat we onze spullen in ONS huis hadden gelegd, zijn we terug gelopen (nouja eigenlijk geklommen) naar het park. Hier hebben we wat rondgekeken en zijn we er uiteindelijk in geslaagd om een taxi terug te regelen naar ons huis. De taxi had er ook moeite mee en viel af en toe stil, maar we zijn boven gekomen! Harry was nog even in het huis en ik wist nog snel wat noodles en pringles te kopen voor de avond. Het huis was trouwens prachtig het zou zo door kunnen gaan voor een "honcoop-en huis" tijdens onze weekendjes weg.
Gelukkig was er een tv aanwezig en we besloten dan ook een tv-avondje te houden. Met een aantal lagen kleren (het was er koud op 1700mt hoogte!), ons rantsoen en de Olympische Spelen was dit best goed toeven. Totdat... de man, vrouw en zoon (die voor het huis in een hutje wonen) zich bij ons voegde. Het manneke was denk 9jr, ongeveer 200kg en ontzettend irritant! We hadden nog de hoop dat ze zo zouden weggaan, maar nee.. ze besloten gezellig met ons de film mee te kijken. De moeder zat steeds aan haar gezwel op haar lip te plukken, terwijl het kind rondkroop en een varken nadeed (en geloof me dit kostte hem niet veel moeite). Een top avond dus! Gelukkig gingen ze na de film weg en konden wij lekker in bed kruipen... Een warme douche zat er helaas niet in!
Na een goede nacht zijn we terug gelopen naar het park om daar wat trails te gaan lopen. Na een trail van 3,5km hadden we de smaak te pakken en besloten we naar boven te lopen waar het begin en het einde is van de Mount Kinabalu. Dit was een pittige klim, vooral omdat het allemaal zo steil was. Toen we boven waren zaten we dan ook in de wolken, apart om mee te maken! Leuk ook om alle mensen doodmoe van de berg af te zien komen (een man zelfs in een brancard) en te doen alsof je hem ook net beklommen hebt...haha.
Uiteindelijk besloten we om de langste trail nog te gaan lopen... Het was een mooie trek, maar door de regen was het wel erg opletten. De smalle paden langs de afgrond waren erg glad, dus soms brak het zweet ons wel even uit. Maar als je dan het laatste bordje ziet met 500mt is het het toch allemaal waard geweest. We waren kapot aan het einde, maar nadat we wat opgefrist waren en heerlijk gegeten hadden, ging het al stukken beter!
Na het eten hebben we om 21u de nachtbus gepakt richting Semporna. We hadden van te voren geregeld dat die ons bij het park op zou pikken, maar het is dan toch altijd even spannend of ie wel komt.. Maar hij was er! 8uur later kwamen we 's ochtends om half 5 aan in Semporna (de grootste fout in onze vakantie...).
Jasper (die was hier al eerder naartoe gegaan) had voor ons een kamer geregeld in een hostel. Wij zijn daar dus naartoe gegaan en hebben nog even wat uurtjes geslapen. We waren beide wel toe aan een douche na 2 dagen, maar dit zat er hier ook niet in.. Wat was het er vies! We hadden beide al snel besloten dat we hier niet zouden blijven. 's Middags zijn we wat rond gaan lopen in Semporna, maar dit stemde ons ook niet echt vrolijker.. We wilden hier gaan duiken op Sipadan (een vd mooiste duikplekken ter wereld), maar alles zat VOL tot eind augustus... (aangezien Sipadan beschermd is, mogen hier maar 100mensen per dag duiken). Ontzettend balen dus! Aangezien er verder niks te doen was in Semporna en het er vies was (had veel weg van Sarrajevo), hadden we al snel in de gaten dat dit niet onze "vakantieafsluiter" zou worden. (Benji, als wij zeggen dat het er leek op Suratthani in Thailand dan weet jij genoeg he ;-) )
We besloten dus maar die avond (samen met Jasper) de nachtbus terug te pakken naar Kota Kinabalu. Deze bus was alleen een stuk minder comfortabel dan die andere en we hebben dan ook geen oog dicht gedaan...
En hier zitten we dan terug in KK, waar we vanochtend om 4uur zijn aangekomen. Jasper moest deze ochtend om 8u naar het vliegveld dus besloten we hem te vergezellen met wakker blijven. We hebben in ons hostel vanochtend om 5uur nog een horror film gekeken onder het genot van een bakje thee.
Uiteindelijk zijn we nog voor 4 uurtjes terug ons bed in gedoken en hebben vandaag wat rondgelopen. Morgen gaan we nog een keer duiken en vrijdag misschien nog een eilandje en dan zit het er weer op... Tijd gaat snel!
Poeh, dit was een lang verhaal om te schrijven, maar hopelijk voor jullie leuk om te lezen! We zullen proberen nog wat van ons te laten horen voordat we terugkomen, maar dat moet wel lukken....
Liefs van ons X
Afgelopen vrijdag was onze laatste dag van onze duikcursus, waarbij we beide ons duikbrevet hebben gehaald. Tijdens de duiken deze dag hebben we veel mooie dingen gezien, onder andere de meest giftige vis ter wereld: de "stonefish". Hij lijkt op een steen, en valt hierdoor dus niet op, maar gelukkig zag onze instructeur hem en konden wij hem ook eens goed bekijken. Sowieso gaaf om te zien wat er zich allemaal afspeelt rond het koraal.
's Avonds hebben we wat gegeten met Jasper en genoten van de live muziek... Altijd gezellig!
De dag erna zijn we met een bootje naar een eiland gegaan hier in de buurt: Pulau Manukan. Witte stranden, turqoise zee, tropische vissen, veel chinezen en een felle zon: HEERLIJK! Dat de zon fel was, hebben we wel gemerkt.. We zijn beide verbrand (ondanks factor 50) en hebben dit nog enige tijd gevoeld. Ik (Kim) ben nu dus ook aan het vervellen, erg jammer, maar niks aan te doen!
Zondagochtend zijn we met de bus vertrokken naar Kinabalu National Park waar we 's middags zijn aangekomen. We hadden van te voren een een kamer geboekt in een "mountain lodge" wat ongeveer 20min lopen buiten het park zou liggen. Dit klopte inderdaad, alleen hadden ze er niet bij vermeld dat dit ongeveer alleen maar steil omhoog zou zijn! Sjezus... dit was ff zwaar, maar uiteindelijk zijn we er gekomen. We werden opgewacht door Harry (en dat was ook het enige wat ie kon zeggen, waarvan wij de betekenis snapte "me Harry".). Zo vroegen we bijvoorbeeld of er nog meer mensen in dit huis zaten.. Harry zei natuurlijk: "Yes", nou mooi niet dus... zaten we daar Oki en Doki op reis.
Nadat we onze spullen in ONS huis hadden gelegd, zijn we terug gelopen (nouja eigenlijk geklommen) naar het park. Hier hebben we wat rondgekeken en zijn we er uiteindelijk in geslaagd om een taxi terug te regelen naar ons huis. De taxi had er ook moeite mee en viel af en toe stil, maar we zijn boven gekomen! Harry was nog even in het huis en ik wist nog snel wat noodles en pringles te kopen voor de avond. Het huis was trouwens prachtig het zou zo door kunnen gaan voor een "honcoop-en huis" tijdens onze weekendjes weg.
Gelukkig was er een tv aanwezig en we besloten dan ook een tv-avondje te houden. Met een aantal lagen kleren (het was er koud op 1700mt hoogte!), ons rantsoen en de Olympische Spelen was dit best goed toeven. Totdat... de man, vrouw en zoon (die voor het huis in een hutje wonen) zich bij ons voegde. Het manneke was denk 9jr, ongeveer 200kg en ontzettend irritant! We hadden nog de hoop dat ze zo zouden weggaan, maar nee.. ze besloten gezellig met ons de film mee te kijken. De moeder zat steeds aan haar gezwel op haar lip te plukken, terwijl het kind rondkroop en een varken nadeed (en geloof me dit kostte hem niet veel moeite). Een top avond dus! Gelukkig gingen ze na de film weg en konden wij lekker in bed kruipen... Een warme douche zat er helaas niet in!
Na een goede nacht zijn we terug gelopen naar het park om daar wat trails te gaan lopen. Na een trail van 3,5km hadden we de smaak te pakken en besloten we naar boven te lopen waar het begin en het einde is van de Mount Kinabalu. Dit was een pittige klim, vooral omdat het allemaal zo steil was. Toen we boven waren zaten we dan ook in de wolken, apart om mee te maken! Leuk ook om alle mensen doodmoe van de berg af te zien komen (een man zelfs in een brancard) en te doen alsof je hem ook net beklommen hebt...haha.
Uiteindelijk besloten we om de langste trail nog te gaan lopen... Het was een mooie trek, maar door de regen was het wel erg opletten. De smalle paden langs de afgrond waren erg glad, dus soms brak het zweet ons wel even uit. Maar als je dan het laatste bordje ziet met 500mt is het het toch allemaal waard geweest. We waren kapot aan het einde, maar nadat we wat opgefrist waren en heerlijk gegeten hadden, ging het al stukken beter!
Na het eten hebben we om 21u de nachtbus gepakt richting Semporna. We hadden van te voren geregeld dat die ons bij het park op zou pikken, maar het is dan toch altijd even spannend of ie wel komt.. Maar hij was er! 8uur later kwamen we 's ochtends om half 5 aan in Semporna (de grootste fout in onze vakantie...).
Jasper (die was hier al eerder naartoe gegaan) had voor ons een kamer geregeld in een hostel. Wij zijn daar dus naartoe gegaan en hebben nog even wat uurtjes geslapen. We waren beide wel toe aan een douche na 2 dagen, maar dit zat er hier ook niet in.. Wat was het er vies! We hadden beide al snel besloten dat we hier niet zouden blijven. 's Middags zijn we wat rond gaan lopen in Semporna, maar dit stemde ons ook niet echt vrolijker.. We wilden hier gaan duiken op Sipadan (een vd mooiste duikplekken ter wereld), maar alles zat VOL tot eind augustus... (aangezien Sipadan beschermd is, mogen hier maar 100mensen per dag duiken). Ontzettend balen dus! Aangezien er verder niks te doen was in Semporna en het er vies was (had veel weg van Sarrajevo), hadden we al snel in de gaten dat dit niet onze "vakantieafsluiter" zou worden. (Benji, als wij zeggen dat het er leek op Suratthani in Thailand dan weet jij genoeg he ;-) )
We besloten dus maar die avond (samen met Jasper) de nachtbus terug te pakken naar Kota Kinabalu. Deze bus was alleen een stuk minder comfortabel dan die andere en we hebben dan ook geen oog dicht gedaan...
En hier zitten we dan terug in KK, waar we vanochtend om 4uur zijn aangekomen. Jasper moest deze ochtend om 8u naar het vliegveld dus besloten we hem te vergezellen met wakker blijven. We hebben in ons hostel vanochtend om 5uur nog een horror film gekeken onder het genot van een bakje thee.
Uiteindelijk zijn we nog voor 4 uurtjes terug ons bed in gedoken en hebben vandaag wat rondgelopen. Morgen gaan we nog een keer duiken en vrijdag misschien nog een eilandje en dan zit het er weer op... Tijd gaat snel!
Poeh, dit was een lang verhaal om te schrijven, maar hopelijk voor jullie leuk om te lezen! We zullen proberen nog wat van ons te laten horen voordat we terugkomen, maar dat moet wel lukken....
Liefs van ons X
-
13 Augustus 2008 - 09:12
Tante Ineke:
Kim en Paul, wat geniet ik van jullie verhalen.Ook moet ik er om lachen en dan is 't net of ik er ook bij ben.Jammer dat het alweer bijna afgelopen is ! Maar ook wel fijn als jullie veilig terug zijn, want jullie maken ook wel vreemde dingen mee, vind ik.Geniet nog van de tijd dat jullie er zijn.Groetjes en 'n knuffel. -
13 Augustus 2008 - 09:13
Kees:
Hoi wereldreizigers. Jullie hebben weer genoeg gezien en beleefd. Je moet je wel op tijd wassen he anders wordt je nog ziek ook. Fijn om te horen dat alles nog goed gaat. Doe wel voorzichtig met het duiken, want een ervaren duiker zijn jullie nog niet. Groetjes en tot spoedig. -
13 Augustus 2008 - 11:30
(schoon)mama:
Kim en Paul geniet nog van de paar dagen dat je er bent,daarna eenmaal thuis wil ik alles horen en zien. Tot Zaterdag XX -
13 Augustus 2008 - 14:18
Tante Lettie:
weer een prachtig verslag,geweldig,En wat een mooie fotos,jullie staan er ook erg mooi op .Geniet nog van jullie laatste dagen,en dan weer veilig thuis X -
13 Augustus 2008 - 14:52
Ton:
hoi luijes, Kim als je ooit besluit om geen verloskundige te worden dan kun je alijd nog reisverslagen gaan maken. Het is steeds weer leuk om te lezen wat jullie allemaal mee maken. Ik haal uit de verhalen steeds dat jullie het erg naar jullie zin hebben. Geniet nog even verder want helaas voor jullie gaat het op een eindje lopen. Nog fijne dagen verder enne... Paul zaterdag verse friet met fricandel speciaal hoor !! Groetjes en voor kim een dikke kus. Ton -
13 Augustus 2008 - 15:53
Anita:
Hoi Paul en Kim,
Wat een afwisselende reis. En mocht je elkaar even uit het oog verloren zijn, dan kon je elkaar vast vinden door het luchtje van zweten en niet douchen. Leuk dat jullie de tijd nemen om zo uitgebreid te schrijven. En wat ondernemen jullie veel. Niet een beetje moe van alle indrukken en ervaringen?
Wat zul je straks moeten wennen, Paul, als je weer een hele dag op een kantoorstoel zit bij CZ.
Gr. Anita. -
14 Augustus 2008 - 03:45
Jasper:
Hey ex-reisgenoten...
Beetje mij de schuld geven dat jullie kamer smerig was... Ik zal het onthouden!
Ik zit nu in een nog smerigere kamer in KL, want kon toch niet bij mn vage kennis hier slapen. Gelukkig morgenochtend naar Bali!
Geniet van jullie laatste dagen in Borneo, de 10uur in Dubai en de frikadellen bij aankomst in Nederland! (die zou ik ook wel lusten nu!)
Groetjes Jasper -
14 Augustus 2008 - 10:46
Ans En Dick:
wat ongelooflijk wat jullie allemaal aandurven en wat een mooie fotos,het zal wel saai worden weer terug in dat kleine nederlandje.maar ook weer fijn met alle luxe die we altijd maar gewoon vinden.een goede vlucht terug en een fijne thuiskomst voor jullie beiden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
